προσοχή, γρατζουνάει

Μπήκα μες την αίθουσα μην έχοντας ιδέα για το τί θα συναντήσω. Για την Έκθεση Μορφολογίας Γάτας, στην "Τεχνόπολις", ήξερα οτι θα είναι η μεγαλύτερη που έχει διεξαχθεί μέχρι στιγμής στη χώρα μας,οτι οι κριτές θα προέρχονται απο το εξωτερικό, κι ότι θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε σπάνιες ράτσες γατών. Το πλέον σπάνιο πάντως μέσα στο χώρο ήταν το οξυγόνο. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα μας γρατζούνισε τα ρουθούνια και η ζέστη κόλλησε πάνω στα ρούχα μας. Και καλά εμείς. Κάθε τρεις και λίγο βγαίναμε έξω για… ανεφοδιασμό. Τα έρμα τα τετράποδα, παγιδευμένα μέσα στα σιδερένια κλουβιά πίσω απο τα κάγκελα των οποίων κάποιοι τα θαύμαζαν, πού να πάνε; Τι κι αν ορισμένα απο τα κουτιά αυτά ήταν ντυμένα με ροζ τούλια κι άλλες τέτοιες κιτσαρίες για να γίνουν πιο θελκτικά στους ανθρώπους; Τι κι αν ορισμένα απο τα κουτιά αυτά φιλοξενούσαν ζώα των οποίων η τιμή έφτανε το ενάμισι χιλιάρικο; Εκείνα δε φάνηκαν να εκτιμούν την καλλιτεχνική πινελιά ή να κολακεύονται απο την τιμή που τους είχαν ορίσει. Για τις γάτες, το κιτς κλουβί-λατέρνα έμοιαζε, μάλλον, πάλι με κλουβί. Κατά το μεσημεράκι που φτάσαμε εμείς( οι έκθεση λειτουργούσε απο το πρωί του Σαββάτου και της Κυριακής), ήταν ήδη σε κατάσταση νιρβάνα, και μάταια οι ιδιοκτήτες ή εκτροφείς τα ξεγέλαγαν (προσπαθούσαν να τα ξυπνήσουν)με κάτι φουντωτά ραβδάκια για να βγουν φωτογραφία. Οι διάφοροι "φιλόζωοι" περιφέρονταν βγάζοντας κραυγές θαυμασμού για τα ημιλιπόθυμα ζωάκια, αγόραζαν με πάθος τροφές και γατο-αξεσουάρ απο τους χορηγούς που είχαν στήσει διάφορα σταντς, ενώ ταυτόχρονα έκαναν με σχεδόν ρυθμικές κινήσεις αέρα με το πρόγραμμα ( η ατμόσφαιρα που λέγαμε). Το οποίο πρόγραμμα φυσικά (στην Ελλάδα βρισκόμαστε) δεν είναι να πεις οτι τηρήθηκε κατά γράμμα, αφού όταν ήρθε η ώρα οι εγχώριοι κριτές (οι άλλοι δεν ήρθαν λόγω της γνωστής σκόνης) να κρίνουν, μέχρι να ακούσει ο εκτροφέας/ιδιοκτήτης το όνομα και να φέρει το ημιλιπόθυμο γατί, να να διαπιστωθεί αν το γατί θα διαγωνιστεί ή το έχουν πάρει κι έχουν φύγει γιατί ήταν αυτά που δίδονταν προς υιοθεσία και βρήκε γονείς, είχες βαρεθεί να διαβάζεις τις φωτοτυπίες/ αγγελίες πώλησης για εξωτικά γατάκια κι είχες βγει έξω για τη δόση οξυγόνου. Αφού λοιπόν η Φωτεινή Πιπιλή απένειμε συμβολικά ένα βραβείο, αφού ρωτήσαμε τους διοργανωτές πόσα γατάκια ήταν ακόμη να διαγωνιστούν αλλά ούτε αυτοί ήξεραν, και αφού ήδη είχαμε φάει ένα δύωρο μέσα στο σχεδόν-θερμοκήπιο, φύγαμε. Στο δρόμο προς την έξοδο, ρώτησα τον ιδιοκτήτη μιας γάτας ράτσας η οποία είχε βγει νοκ-άουτ και κυριολεκτικά είχε… σηκώσει τα πόδια ψηλά, αν την πείραξε η ζέστη, και πήρα την εξής αποστομοτική απάντηση: "Ε, τι να κάνουμε… και στο σπίτι το καλοκαίρι έτσι (ντάγκλα; ) είναι… Μήπως έχουμε κι air condition ;"

Δημοσ. στο περιοδικό VetoMag στις 25.4.10