Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Ο δήμος πήρε τ'όπλο του


Όπου όπλο τα γλιστερά ανισόπεδα και ύπουλα οδοστρώματα και πεζοδρόμια γνωστά και ως σιγανά ποταμάκια. Σιγανά ποταμάκια, καθότι σε τέτοια μετατρέπονται κάθε φορά που βρέχει. Άλλο ένα υποχθόνιο σχέδιο του δυστροποπίξ, του αγαπημένου μας μύκητα Κακλαμάνη, για να χτυπήσει την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ . Αυτή τη φορά, μέσω της υπουργού υγείας Μαριλίζας Ξυνομουνογιαννακοπούλου. Διότι σου λέει, με αυτά τα συστήματα τα χαλασμένα στα πλακάκια, όπου πατάς στο ένα πλακάκι και χοροπηδάει το διπλανό για συμπαράσταση, έχει γεμίσει ο τόπος σακατεμένους Αθηναίους. Και όχι μόνο ο τόπος αλλά και τα δημόσια νοσοκομεία ή αλλιώς κέντρα υποδοχής και περίθαλψης της εγχώριας καστανόξανθης κατσαρίδας. Κι έτσι δεν φτάνουν τα ράντζα για το σακατεμένο πλήθος,και διαμαρτύρεται ο κόσμος που τριγυρνάει από εδώ κι από εκεί με την πατερίτσα αγκαλιά, και δυσχεραίνει το κλίμα για τους μπαζόκους. Πονηρός ο κοντός.
Έτσι την έπαθα κι εγώ, και με την αυτοκρατορική τούμπα του βασιλιά (το πόδι ψηλά στον ουρανό-η πλάτη χαμηλά κατευθείαν στον πάτο της λίμνης από βροχόνερα) καλοσώρισα την καινούρια βδομάδα, και αποχαιρετώ με μυθική απορία κυρίας στο λεωφορείο:
-Μα καλά, είναι δυνατόν να βρέχει του Αγίου Δημητρίου;; (;)

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

...from where i stand, the sun is shining all over the place


Όταν βρέχει κατά κύριο λόγο σκέφτομαι αηδίες. Δεν ξέρω τι με ανησυχεί περισσότερο. Ότι σκέφτομαι ή ότι σκέφτομαι αηδίες. Μάλλον κ τα δυο.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν απαγορεύεται η βροχή τον Οκτώβρη. Και το Νοέμβρη.
Να περνάμε κατευθείαν στο part με τα χιόνια, τα Χριστούγεννα και τα δώρα, το Δεκέμβρη. Στεγνοί. Από βροχή εννοώ. Γιατί από λεφτά στεγνοί είμαστε έτσι κι αλλιώς.
Επίσης αναρωτιέμαι γιατί δεν μπουζουριάζονται ως μανιοκαταθλιπτικοί όλοι αυτοί που λένε ότι γουστάρουν να βρέχει. Να κλειστούν σε κανένα ίδρυμα υπαίθριο να πλατσουρίζουν κ να τη βρίσκουν μεταξύ τους κ να αφήσουν εμάς να καθόμαστε κάτω από τα υπόστεγα .
Α, και αφού τους αρέσει να (τους) βρέχει ας μην ξανακρατήσουν ομπρέλα γιατί δημιουργείται συνωστισμός. Ειδικά άμα είναι κοντοί. (λένε και κανένα συγνώμη, ακόμα με πονάει το μάτι μου , ύπουλη καψαλιάρα κοντή μούτζα, με τη μούφα μπέρμπερι ομπρέλα στη στάση Πανεπιστήμιο σήμερα το πρωί )
Δεν λέω ότι είναι άσχημο να είσαι μέσα και να βλέπεις τη βροχή. Ειδικά εάν δεν διπλασιαζόταν η κίνηση, δεν βρέχονταν τα καινούρια μου παπούτσια και δεν πονούσαν τα κόκαλα μου (έχω εισχωρήσει από τώρα στο συναίσθημα από αλληλεγγύη στον μεσήλικα εαυτό μου) θα τη γούσταρα κι εγώ. Α, κι αν δεν υπήρχε αυτή η γκρι κουρτίνα πάνω απτο κεφάλι μας συνέχεια και δεν ήταν όλοι τόσο μα τόσο μουρτζούφληδες.
Πράγμα εξίσου ηλίθιο. Γιατί εντάξει, ας πούμε ότι ξυπνάς κι έχεις να αντιμετωπίσεις τη μουντίλα. Δυσάρεστο. Και κρυώνεις. Δυσάρεστο. Ε με το να έχεις μούτρα και να γκρινιάζεις όλη μέρα (πιο δυσάρεστο) , ο ήλιος δεν θα βγεί.
Σκέφτομαι επίσης(το παράκανα σήμερα) πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για τη βροχή. Με πιο της μόδας αυτές τις μέρες, το Singing in the rain, απτην ομότιτλή παράσταση που παρουσιάζεται στο θέατρο Bandminton, όπως ευγενικά με πληροφόρησε το εξώφυλλο της σημερινής (χτεσινής;γουατέβερ) Faq.
Ε δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημη τελικά. Όπως λένε κ οι στίχοι, the sun's in my heart. Άντε και καλό χείμώνα.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

και μετά σου λέει μην καπνίζεις




σοκ 1ο : πρόσκληση στο φέις μπουκ από την ξαδέρφη μου. (11 ετών πάει ακόμα δημοτικό)

σοκ 2ο: ούτε τα γυαλιά μου έχουν θολώσει ούτε φταίει η μυωπία : το βαμμένο πλάσμα
που ποζάρει στη φωτογραφία προφίλ σε στάση “yo” είναι ΟΝΤΩΣ η ξαδέρφη μου(11 ετών πάει ακόμα δημοτικό)- οκ αυτό είναι περίεργο

σοκ 3ο: από κάτω ένας έχει σχολιάσει «τι καυλίτσα που είσαι» (αναφερόμενος στην ξαδέρφη -11 ετών-πάει ακόμα δημοτικό επαναλαμβάνω) (wtf?)

σοκ 4ο : οι συμμαθήτριες της (απτο δημοτικό) πρέπει να έχουν κ αυτές σελίδες στο ίντερνετ, το καταλαβαίνω επειδή γράφουν παντού κάτι ακατάληπτα σε διάλεκτο που δεν αναγνωρίζω με πολλά σύμφωνα και σχεδόν κανένα φωνήεν (έτσι έγραφαν και οι αιγύπτιοι αλλά μάλλον δεν είναι εμπνευσμένο από εκεί)

σοκ 5ο : οι εν λόγω φίλες στις φωτογραφίες είναι επίσης βαμμένες σαν τραγουδίστριες σε μπουζουκτζίδικο και ποζάρουν στην καλύτερη με προτεταμένα οπίσθια και πολύ μα πολύ λακ στο μαλλί (δε νιώθω καλά)

σοκ 6o: κάτω από τη δικής της βαμμένη φωτογραφία η ξαδέρφη μου (11 ετών πάει ακόμα δημοτικό μην ξεχνιόμαστε) έχει σχολιάσει ότι ο χαρακτηρισμός καυλίτσα της άρεσε ιδιαιτέρως ενώ έναν άλλο που της είπε κάτι λιγότερο κολακευτικό τον αποκαλεί “malaka me oli tn sumasia ts le3eos” (κάποιος να μου μαζέψει το σαγόνι)

σοκ 7ο: στη φωτογραφία ενός ημίγυμνου τύπου που δεν γνωρίζω, μια άλλη πιο μακρινή ξαδέρφη (έχει κι αυτή φέις μπουκ; αυτή πρέπει να ναι μικρότερη! θυμάμαι μερικά χρόνια πριν να μου δίνει χαρτζιλίκι ο μπαμπάς της για να της κάνω baby sitting!) έχει σχολιάσει: «EINAI THEOS O POUSTIS» για να απαντήσει η «11 ετών-πάει ακόμα δημοτικό» «nai o malakas eides» (ένα ποτήρι νερό)

συμπέρασμα - σοκ 8ο: απότι φαίνεται, αυτός που την έλεγε καυλίτσα ήταν εκείνη την εποχή το αγόρι της (του είχε αφιερώσει το «μόνο για σένα» του βέρτη (inai kai gamo ta tragoudia kai afieromeno!!!!!!!) που δυο μέρες μετά όμως την πλήγωσε (ekana malakia epd o **** twra goustarei alli kai eimai xalia) εκείνη όμως δεν το βάζει κάτω (tn agapw trela re gamoto !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ♥ ♥ ) έχοντας παράλληλα και επίγνωση (einai malakas omws ki as tn agapw) και τελικά το ξεπερνάει αφιερώνοντας του το «υπάρχει ζωή και μετά από σένα» της Βανδή.

Και μη χειρότερα.