...from where i stand, the sun is shining all over the place

Όταν βρέχει κατά κύριο λόγο σκέφτομαι αηδίες. Δεν ξέρω τι με ανησυχεί περισσότερο. Ότι σκέφτομαι ή ότι σκέφτομαι αηδίες. Μάλλον κ τα δυο.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν απαγορεύεται η βροχή τον Οκτώβρη. Και το Νοέμβρη. Να περνάμε κατευθείαν στο part με τα χιόνια, τα Χριστούγεννα και τα δώρα, το Δεκέμβρη. Στεγνοί. Από βροχή εννοώ. Γιατί από λεφτά στεγνοί είμαστε έτσι κι αλλιώς.
Επίσης αναρωτιέμαι γιατί δεν μπουζουριάζονται ως μανιοκαταθλιπτικοί όλοι αυτοί που λένε ότι γουστάρουν να βρέχει. Να κλειστούν σε κανένα ίδρυμα υπαίθριο να πλατσουρίζουν κ να τη βρίσκουν μεταξύ τους κ να αφήσουν εμάς να καθόμαστε κάτω από τα υπόστεγα .
Α, και αφού τους αρέσει να (τους) βρέχει ας μην ξανακρατήσουν ομπρέλα γιατί δημιουργείται συνωστισμός. Ειδικά άμα είναι κοντοί. (λένε και κανένα συγνώμη, ακόμα με πονάει το μάτι μου , ύπουλη καψαλιάρα κοντή μούτζα, με τη μούφα μπέρμπερι ομπρέλα στη στάση Πανεπιστήμιο σήμερα το πρωί )
Δεν λέω ότι είναι άσχημο να είσαι μέσα και να βλέπεις τη βροχή. Ειδικά εάν δεν διπλασιαζόταν η κίνηση, δεν βρέχονταν τα καινούρια μου παπούτσια και δεν πονούσαν τα κόκαλα μου (έχω εισχωρήσει από τώρα στο συναίσθημα από αλληλεγγύη στον μεσήλικα εαυτό μου) θα τη γούσταρα κι εγώ. Α, κι αν δεν υπήρχε αυτή η γκρι κουρτίνα πάνω απτο κεφάλι μας συνέχεια και δεν ήταν όλοι τόσο μα τόσο μουρτζούφληδες.
Πράγμα εξίσου ηλίθιο. Γιατί εντάξει, ας πούμε ότι ξυπνάς κι έχεις να αντιμετωπίσεις τη μουντίλα. Δυσάρεστο. Και κρυώνεις. Δυσάρεστο. Ε με το να έχεις μούτρα και να γκρινιάζεις όλη μέρα (πιο δυσάρεστο) , ο ήλιος δεν θα βγεί.
Σκέφτομαι επίσης(το παράκανα σήμερα) πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για τη βροχή. Με πιο της μόδας αυτές τις μέρες, το Singing in the rain, απτην ομότιτλή παράσταση που παρουσιάζεται στο θέατρο Bandminton, όπως ευγενικά με πληροφόρησε το εξώφυλλο της σημερινής (χτεσινής;γουατέβερ) Faq.
Ε δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημη τελικά. Όπως λένε κ οι στίχοι, the sun's in my heart. Άντε και καλό χείμώνα.