bee

Τζιζ στα μούτρα μου...
τί τις ήθελα τις κακολογίες πασχαλιάτικο για τον μεταμονδέρνο τον καλλιτέχνη με την ηλεκτρική καρέκλα; έτσι είναι, το κάρμα το άτιμο, δεν έχει μεγάλες βδομάδες κι αργίες. Μου γύρισε λοιπόν το κακό, κι εκεί που καθόμουν στη στάση του λεωφορείου το πρωί, ήρθε μια με-λυσσάρα και κάθησε πάνω στο ντεκολτέ μου. Και να φωνάζω και να τσιρίζω και να χτυπιέμαι σαν ξεχαρβαλωμένο και το μόνο που πέτυχα ήταν να τρυπώσει πιο βαθιά στη μπλούζα μου. Ιιιι, θα παρανοήσω, και κανένας να μη με βοηθάει, δηλαδή αν είχα αλλεργία και με είχε τσιμπήσει θα ξεψυχούσα εκεί μπροστά απ'το περίπτερο στη στάση Ερυθρός Σταυρός. Δε μπορούμε να σε βοηθήσουμε κιόλας, θα μας παρεξηγήσουν... ξερογλύφεται ένα άλουστο μεσήλικο πλάσμα με γυαλιά. Ααα, πως κάνεις έτσι κοπέλα μου, απορεί μια άλλη. Τσίμπα τη, τσίμπα τη!! Έφυγε τελικά. Η μέλισσα. Στα διάλα, δεν κάνει να βρίζω έχω και γενέθλια. Χρόνια μου πολλά. Εγινα 20. Αλλάξαμε κατηγορία. Στα διάλα. Άιντε να δούμε τι θα γίνει σε αυτή την πίστα γιατι η προηγούμενη ήταν λίγο λουλούδω. Πάλι έβρισα. Μερντ!